Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2020

ΑΙΘΙΟΠΙΚΑ 07 - Ο Καταραμένος Οφις

ΙΣΤΟΡΙΕΣ από την ΑΙΘΙΟΠΙΑ 

Νο7

Ο Καταραμένος Οφις

Νοέμβριος 2011


Μετά το αγριολούλουδο έξω από την Addis Ababa, πέτυχα στον δρόμο μου την επόμενη ημέρα τον καταραμένο όφι.

Σκοτωμένο και πνιγμένο. 
Του είχαν περάσει και ένα σχοινί στο λαιμό και φαινόταν πραγματικά σαν πνιγμένος. Ένα τμήμα της διχαλωτής του γλώσσας περίσσευε έξω. Δεν αναρτώ το κοντινό πλάνο που τράβηξα γιατί είναι Grand-Guignol.

Του κάναν ό,τι του κάναν και τον άφησαν στην μέση του δρόμου.


Σε εκείνη την περιοχή που ήμουνα, μακριά από την Addis Ababa και πολύ νότια και δυτικά, μετά την τελευταία μεγάλη πόλη Jimma των 200.000 κατοίκων, μετά την πόλη Bonga των 20.000, μετά και την τελευταία πια πόλη Mizan Teferi των 23.000 κατοίκων, στα πιο μεγάλα χωριά Jemu και Kela και στα πέριξ, κατοικοεδρεύει μια ιδιαίτερη φυλή, οι Me’en ή Menit (Me’enit, Meinit), οι οποίοι όλοι κι’όλοι είναι 200.000 άνθρωποι. Όχι πολύ μικρή όμως για τα εκεί δεδομένα, αφού οι Suri (Surma) στους οποίους πήγαινα εγώ είναι μόλις 28.000 ψυχές. Μεταξύ των δύο αυτών χωριών βρισκόμουνα. Μέσα στους Menit.

Λίγο πιο κάτω από εκεί που συναπαντήθηκα με τον χαλασμένο όφι, πέτυχα και μια μικρή ομάδα τριών νεαρών Menit, με ακόντια. Αυτοί ή κάποιοι φίλοι τους θα ξεσπάθωσαν πάνω στο φίδι. 











Αλλά τι φίδι ήταν αυτό ?

Τώρα πια δεν θυμάμαι αν μου είπαν και δεν το σημείωσα.
Έψαξα όμως και μάλλον το εντόπισα : African Rock Python (Python Sebae).
Πύθωνας ! Ο Αφρικανός Πύθωνας των Βράχων.

Αυτό λοιπόν το πνιγμένο θηρίο, ήταν το μεγαλύτερο φίδι που έχω δει στην ζωή μου στην φύση, έστω και ψόφιο.
Καλά, όχι ότι θα δεις πύθωνα στην Ελλάδα. Αλλά επειδή έχω πάει εδώ και κει, πέρασα και από Αμαζόνιο όπου δεν πέτυχα κανένα ανακόντα...
Έχω πετύχει όμως μια φορά ένα πιο μικρό, αλλά πολύ πιο επικίνδυνο και ζωντανότατο. 
Εκείνο το τράβηξα γκρο πλαν, ανφάς και προφίλ !  Ήταν στο Idaho στην Αμερική, και του αξίζει άλλη ανάρτηση, σε USA story αυτό.  

Αυτός τώρα εδώ ο όφις ο κακομοίρης, ο πεθαμένος, ήταν τουλάχιστον 2,5 μέτρα. 
Νομίζω από την μία φωτογραφία που έχω με τα χέρια απλωμένα, προκύπτει κάτι τέτοιο, αφού εγώ είμαι 2m παρά 2cm.

Αν τον τεντώσεις, δεν θα είναι 2,50 με 3,00 μέτρα λογικά ;


Ο Adam εγώ και ο καταραμένος όφις !

Οι πύθωνες δεν έχουν δηλητήριο, αλλά όλοι ξέρουμε ότι σφίγγουν καλά και μπορούν να καταπιούν και πολύ μεγάλα ζώα. Εγώ μάλλον παραείμαι μεγάλο ζώο για έναν τέτοιο πύθωνα, οπότε αν τον είχα πετύχει ζωντανό, δεν θα τον άφηνα σε ησυχία, όπως έκανα με τον άκρως επικίνδυνο Αμερικάνο όφι.

Μαζί μου ήταν ο Adam, συνοδός μου και πολύ καλή παρέα. 

Δηλαδή ο Αδάμ.


Ο Αδάμ, εμπρός στον νικημένο, τον όφι τον καταραμένο.
Και, η Εύα το αγριολούλουδο, κάπου στο βασίλειο του Oromo.







Τα Αιθιοπικά μου






J


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου