Αιθιοπικά Νο1 - Blue Nile Falls

ΙΣΤΟΡΙΕΣ από την ΑΙΘΙΟΠΙΑ 

Νο1

Στους Καταρράκτες του Γαλάζιου Νείλου 

Blue Nile Falls

Δεκέμβριος 2007

 

Πρόλογος

Νοέμβριος 2020,  εποχή COVID19 και lockdown

Να βγούμε καμιά βόλτα δεν μπορούμε, να πάμε πουθενά για κοψίδια δεν μπορούμε, να κάνουμε κανένα live δεν μπορούμε, να κάνουμε πρόβες δεν μπορούμε, να γυρίσουμε κανένα νέο βιντεοκλιπάκι δεν μπορούμε, να κάνουμε καμιά φωτοβόλτα δεν μπορούμε, να πάμε καμιά εκδρομή δεν μπορούμε, να κάνουμε κανένα ταξίδι αυτό κι’αν δεν μπορούμε… σκέφτηκα λοιπόν, να θυμηθώ και να καταγράψω  περιστατικά, ιστοριούλες και mini οδοιπορικά από αυτά που έζησα στην αγαπημένη μου Αιθιοπία, χαζεύοντας ξανά και τις φωτογραφίες οι οποίες θα με ξαναταξιδέψουν.

Έχω πάει 5 φορές στην Αιθιοπία, 2006, 2007, 2008, 2009 και 2011. 

Τέτοια εποχή φέτος πολύ πιθανό να ήμουνα πάλι εκεί, μετά από τόσα χρόνια, αν δεν υπήρχε αυτό το κακό που μας συμβαίνει. 

Αλλά έχοντας αυτή τη δυνατή εμπειρία, όπως και όλοι όσοι έχουμε κάνει αυτό το ταξίδι, πιστεύω, έχουμε επανεκτιμήσει πράγματα και καταστάσεις, και αντέχουμε πιο εύκολα τέτοιου είδους δεινά, καθώς υπάρχουν άλλα, τόσο πολύ χειρότερα, είτε πολύ δίπλα μας, είτε λίγο πιο μακριά. 

Κυρίως Θέμα

Δεκέμβριος 2007,  εποχές ανέμελες.

Μαζί με την καλή μου φίλη Λίνα, ταξιδέψαμε για λίγες μέρες στα βόρεια της Αιθιοπίας.

Από την Lalibela πήγαμε πιο δυτικά και μείναμε στην πόλη Bahir Dar στην λίμνη Tana.

Από εκεί, πρώτα γυρίσαμε με βάρκα τα διάφορα νησάκια της λίμνης με τα απίθανα Αιθιοπικά μοναστήρια και εκκλησίες και μετά κάπου μετά το μεσημέρι εκδράμαμε στους περίφημους καταρράκτες του Γαλάζιου Νείλου 30 Km από την πόλη.

Στα Αμχαρικά (Amharic), δηλαδή στην επίσημη Αιθιοπική γλώσσα, η οποία είναι η γλώσσα μιας από τις κύριες φυλές της Αιθιοπίας, των Αμχάρα (Amhara), ονομάζονται Tis Issat, που σημαίνει «το νερό που καπνίζει». O Νείλος στα Αμχαρικά ονομάζεται Abay. 

Είναι οι μεγαλύτεροι καταρράκτες του Γαλάζιου Νείλου, με ύψος περίπου 45 m και συνολικό πλάτος περίπου 400m.

Ο Γαλάζιος Νείλος ξεκινάει ακριβώς από εκεί, από την λίμνη Tana σε υψόμετρο 1.800m, και συναντιέται μετά από 1,460 km στο Χαρτούμ του Σουδάν με τον Λευκό Νείλο ο οποίος ξεκινάει πιο νότια από την Λίμνη Βικτώρια στην Ουγκάντα. Ενοποιημένος πια ο Νείλος συνεχίζει βόρεια για την Αίγυτπο.

Το όνομά "Γαλάζιος" ή "Μπλε", οφείλεται στο γεγονός ότι είναι πολύ σκούρος σε σχέση με τον Λευκό Νείλο.

Από την Bahir Dar, μια πολύ όμορφη διαδρομή σε χωματόδρομο μας  οδήγησε κοντά στους καταρράκτες, στο ομώνυμο χωριουδάκι Tis Issat. 

Από εκεί ξεκινήσαμε τo μονοπάτι, συνολικού μήκους περίπου 1.500m.

 1.  The Portuguese Bridge
 2.  Σπρέυ και Δέος
 3.  Το Φρούτο που αν το Φας... Αδιάβαστος θα Πας
 4.  Βαρκάδα
 5.  Βραδινή Ειστροφή
 6.  Διάφορες Εικόνες από το Μονοπάτι

1.  Τhe Portuguese Bridge

Το πρώτο που συναντήσαμε σε ένα στενό τμήμα του ποταμού, είναι το παλιό πέτρινο γεφύρι που χτίστηκε το 1620 από Πορτογαλλική αποστολή, την πρώτη Ευρωπαϊκή αποστολή στην Αιθιοπία. Γι’αυτό έχει και το όνομα  "Πορτογαλλική γέφυρα". 

Οι ντόπιοι το χρησιμοποιούν κανονικά και στις μέρες μας.

2.  Σπρέυ και Δέος

Το μονοπάτι συνεχίζει ανηφορικό, η διαδρομή μέχρι τους καταρράκτες πανέμορφη. Καθώς τους προσεγγίζεις, το θέαμα που ξεπροπροβάλλει σταδιακά είναι συναρπαστικό, αν και με πολύ λιγότερα νερά την περίοδο του χρόνου που επισκεφτήκαμε εμείς το μέρος. Την εποχή των βροχών, με φουσκωμένο τον ποταμό το σκηνικό είναι πολύ πιο εντυπωσιακό.

Φτάσαμε απέναντι από τους καταρράκτες, σε μια πλαγιά πιο ψηλή από το απέναντι πλατό του ποταμού. Ενδιάμεσα ένα φαράγγι αρκετά φαρδύ. Μέσα του πέφτουν τα νερά και συνεχίζει ο Νείλος την πορεία του βόρεια.

Συνεχίσαμε και κατεβήκαμε από ένα άλλο πιο γλιστερό μονοπάτι κάτω και φτάσαμε μπροστά, ακριβώς  εκεί που πέφτουν τα νερά, με πολύ θόρυβο και μπόλικο σπρέυ. 

Η λέξη είναι μόνο μία : ΔΕΟΣ.

Με δυσκολία βγάζεις από κοντά φωτογραφίες αν δεν έχεις αδιάβροχο κάλυμμα, προσπάθησα παρακινδυνευμένα και έβγαλα μερικές, όχι ότι καλύτερο βέβαια. Πάντως γίναμε μούσκεμα !

Οι φωτογραφίες όσο εντυπωσιακές και αν είναι, δεν αποτυπώνουν το πραγματικό κοντράστ μεγεθών. Στην φωτογραφία που έχω ζουμάρει, φαίνεται πιο καλά η διαφορά αυτή, καθώς ξεχωρίζουν κάποιοι άνθρωποι στα δεξιά του καταρράκτη.

3.  Το φρούτο που αν το Φας… πας Αδιάβαστος

Στο μονοπάτι, ο συνοδός μας, μας έδειξε ένα μικρό κίτρινο καρπό, σαν μικρό κιτρινωπό ντοματάκι σε ένα χαμηλό φυτό. Αυτό μας είπε είναι άκρως δηλητηριώδες, το τρως και "δεύτε τελευταίον ασπασμόν" ! 

Δεν κατέγραψα τότε όνομα. Κάνοντας μια μικρή έρευνα (πολύ της μόδας τελευταία... ) εκ των υστέρων, διαπίστωσα ότι πρόκειται για το τοξικό Solanum Linnaeanum. 

Άλλα ονόματα : Devils Apple, Solanum Sodomaeum, Apple of Sodom, Poison Eggplant. 

Στην κατηγορία Solanum ανήκουν και οι πατάτες, οι ντομάτες και οι μελιτζάνες, πιθανώς το δηλητήριο να βασίζεται και στην γνωστή Σολανίνη που έχουν και οι μη ώριμες πατάτες. 

Πάντως κατάλαβα ότι πρόκειται για άκρως επικίνδυνο φρουτάκι, το τρως και σε τρώει.

4.  Βαρκάδα

Η επιστροφή στο αυτοκίνητο δεν έγινε από την ίδια διαδρομή. Συνεχίσαμε το μονοπάτι και κάναμε έναν μεγάλο κύκλο πίσω από τους καταρράκτες. Ξαναδιασχίσαμε με μια βάρκα τον Νείλο, αυτήν την φορά από το μεγάλο πλατό που χαζεύαμε πριν. 

Μαγεία. 

Ήταν αργά το απόγευμα, ο ήλιος μόλις είχε πέσει, το σκηνικό μοναδικό, αλλά ο οδηγός μας βιαζόταν να επιστρέψουμε πριν πέσει το σκοτάδι, είχαμε αργήσει ήδη μας έλεγε. 

Μετά καταλάβαμε γιατί βιαζόταν τόσο πολύ.

5.  Βραδινή Επιστροφή

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο, ήταν ένα κλασσικό Αιθιοπικό άσπρο-μπλε ταξί, κλασσικά σε όχι καλή κατάσταση όπως ήταν και όλα που είχαμε δει στην πόλη. Πολύ γρήγορα, το φως έπεσε και εξαφανίστηκε απότομα, έπεσε το απόλυτο σκοτάδι. Η ώρα ήταν κάπου 6:30 με 7:00 το απόγευμα. 

Τότε καταλάβαμε για ποιο λόγο βιαζόταν ο οδηγός : 

Το αυτοκίνητο… δεν είχε φώτα !!!  

Το πώς επιστρέψαμε πίσω και δε πέσαμε πάνω σε αγελάδες αλλά και σε  ανθρώπους ήταν θαύμα… Αυτό που έκανε ο οδηγός σε όλη την υπόλοιπη διαδρομή ήταν να ανάβει συνέχεια τα αλάρμ και να φεγγίζει με το αριστερό χέρι με ένα φακό χειρός. Πάλι καλά ! 

Καθώς πηγαίναμε μέσα στο σκοτάδι, ο κόσμος και τα ζώα που συναντήσαμε ήταν απλά αμέτρητα, ειδικά από ένα σημείο και μετά καθώς πλησιάζαμε στην πόλη. 

Οπως και σε όλη την επαρχία της Αιθιοπίας, δεν υπάρχουν πολλά φώτα, εννοείται δεν υπάρχουν στους δρόμους, αλλά ούτε και στα χωριά. 

Πλησιάζεις βράδυ κάποιο χωριό και δεν βλέπεις φώτα, δεν καταλαβαίνεις ότι πλησιάζεις κατοικημένη περιοχή. 

Απλά σιγά-σιγά αρχίζεις να συναντάς ανθρώπους και ζώα να κυκλοφορούν μέσα στον δρόμο μέσα στο σκοτάδι. 

Μπαίνοντας πιο κεντρικά στα χωριά, αρχίζει να πυκνώνει ο κόσμος και βλέπεις πια και μέσα στα μικρά μαγαζάκια δίπλα από τον δρόμο πολύ χαμηλά φωτάκια. 

Είναι από τις πιο χαρακτηριστικές εικόνες της βραδινής επαρχίας στην Αιθιοπία. Στην πορεία το μαθαίνεις και θα έλεγα ότι είναι και ωραίο. 

Αρκεί να έχει φώτα το αυτοκίνητο βέβαια. 

Όταν όμως περπατάς και εσύ εξώ εκεί με τον κόσμο, έχει έναν πραγματικά ρομαντικό τόνο το όλο σκηνικό, καθώς αγόρια και κορίτσια, άντρες και γυναίκες κυκλοφορούν πέρα-δώθε, πολλοί με τα "καλά" τους, σε κλασσική βραδινή χαμηλόφωτη περατζάδα. 

Το μάτι συνηθίζει το σκοτάδι, και ως γνωστόν, στα σκοτεινά τα βλέπεις όλα πιο όμορφα...

6.  Διάφορες Εικόνες από το Μονοπάτι

Στα Αιθιοπικά μου, επίλογος δεν υπάρχει.

Θα υπάρξουν πολλές συνέχειες, πολλές ενότητες, πολλές ιστορίες από βιώματα, αλλά και πολλά αφιερώματα σε αυτήν την αγαπημένη χώρα, μέχρι κάποτε να φτάσω, αν ποτέ, σε κάποιον επίλογο.

Τα Αιθιοπικά μου

J

.