ΙΣΤΟΡΙΕΣ από την ΑΙΘΙΟΠΙΑ
Νο3
Ξενοδοχείο Green Land Hotel
Το 2007, με την Ραμπέλα την Λίνα και τον Δημήτρη, αποφασίσαμε να έχουμε ως έδρα την Dessie, για τις μέρες που θα μέναμε στην περιοχή για να επισκεφτούμε τα κέντρα στην Dessie και στην Kombolcha.
Όταν ρωτήσαμε την Elizabeth, την αγαπητή Δντρια του κέντρου στην Dessie, που να μείνουμε, μας σύστησε το ξενοδοχείο Green Land Hotel, στην άκρη της πόλης καθώς βγαίνει ο κεντρικός δρόμος για τον βορά.
Δεν ήταν πολύ κοντά στο κέντρο, αλλά αυτό μάλλον μας άρεσε, καθώς περπατούσαμε αυτήν την διαδρομή και βλέπαμε ένα σωρό πράγματα, σε μια περιοχή όπου ύπαιθρος και σπίτια, μαζί συνυπάρχουν σε αυτήν την μεγάλη πόλη.
Πήγαμε, είδαμε το ξενοδοχείο, μας φάνηκε συμπαθέστατο και μείναμε εκεί.
Το πιο ωραίο από όλα τελικά ήταν το προσωπικό του. Αγόρια και κορίτσια, νέα, με πόση ευγένεια και αγάπη μας συμπεριφέρθηκαν δεν περιγράφεται.
Κάποια βράδια καθίσαμε μαζί τους και μας έκανα υπέροχη συντροφιά. Όταν δε μας είδαν και τις επόμενες χρονιές εκεί, ξανά και ξανά, γίναμε «του σπιτιού» !
Εντωμεταξύ κάποια χρονιά, το 2009 μάλλον, είχε ανοίξει και ένα καινούριο ξενοδοχείο, πολύ πιο "Ευρωπαϊκών προδιαγραφών", πιο "καθαρό" και πολύ κοντά στο κέντρο μας. Όμως, δεν αλλάξαμε στέκι.
Από τα πιο κάτω θα γίνει αντιληπτό πόσο "μεγάλη" ήταν η "θυσία", να μένει κανείς εκεί για τους ανθρώπους του παραβλέποντας την ύπαρξη νέου "χλιδάτου" για τα εκεί δεδομένα ξενοδοχείου, με καθόλου σημαντική οικονομική διαφορά.
Το Φαγητό
Ένα
από τα ωραία του ξενοδοχείου ήταν το φαγητό του. Δύσκολο πράγμα να φας "ελεύθερα" στην Αιθιοπία, καθώς οι δικοί μας πιο παρθένοι οργανισμοί πάρα πολύ
εύκολα μπορούν να έχουν από ελαφριές εντερικές διαταραχές έως και έντονα
στομαχικά προβλήματα, που πολλοί από εμάς κατά διαστήματα είχαν αντιμετωπίσει
όλα αυτά τα χρόνια. Εγώ ήμουν από τους τυχερούς που την είχα γλιτώσει, που θα
έλεγα ότι ήμουν και από τους λιγότερο προσεκτικούς στο τι πίνουμε και τι τρώμε.
Πάθαμε
όμως πλάκα με δύο πιάτα τους. Τρώγαμε κάθε μέρα τα αγαπημένα μας fish
& chips.
Κοντά στην Dessie
υπάρχει μια όμορφη
λίμνη, η Hayk.
Το Hayk
εντωμεταξύ σημαίνει λίμνη. Αρα όταν λέμε λίμνη Hayk, είναι σα να λέμε ή λίμνη
λίμνη, το ίδιο κάνουν και οι Αιθίοπες, καθώς λένε η Hayk Hayk. Η
«λίμνη Tana»
για παράδειγμα στα Αιθιοπικά είναι «Hayk Tana». Σε
ένα μελλοντικό post
θα καταγράψω και
ένα σωρό λέξεις που είχα μάθει και είχα κρατήσεις στις σημειώσεις μου.
Επανέρχομαι
όμως στην Hayk.
Από εκεί λοιπόν, ψαρεύουν και ένα είδος ψαριού, Tilapia ονομάζεται, το
οποίο ως λευκό φιλέτο χωρίς κόκκαλα, τηγανισμένο με μια κρούστα αλευριού, είναι
καταπληκτικό. Θύμιζε γλώσσα. Επίσης τηγάνιζαν λεπτοκομμένες πατάτες. Ta αγαπήσαμε
τόσο που μόνο αυτά τρώγαμε κάθε βράδυ. Έψαξα να βρω μια φωτογραφία στο αρχείο
μου, ούτε τα κόκκαλα δεν είχαν μείνει αφού θα είχαμε γλείψει μάλλον και το
πιάτο, άσε που δεν είχε έτσι κι’αλλιώς κόκκαλα... ήλπιζα να τα είχα
αποθανατίσει πριν την κατανάλωσή τους. Για σπάσιμο ποστάρω μια Αιθιοπική κόκα
κόλα...
Επίσης
πολύ καλό ήταν και το πρωϊνό του. Οι ομελέτα το βασικότερο πιάτο. Αλλά το πιο
σπέσιαλ ήταν αυτό : λεπτή ζυμαρένια σκέτη πίτα ελαφρώς τηγανισμένη, με μέλι και
ομελέτα. Απλά το αγαπήσαμε και αυτό. Ύστερα είχε τσάϊ με αρωματικά και
οπωσδήποτε, οπωσδήποτε και απαραιτήτως παραδοσιακό μαύρο δυνατό Αιθιοπικό καφέ.
O Aιθιοπικός
καφές έχει την δική του ιστορία, έτσι και αλλιώς και θα έχει και το δικό του αφιέρωμα-ποστάρισμα
!
Η Αυλή με τα Πουλιά
Πρωί-πρωί που σηκωνόμασταν, καθόμασταν στην αυλή του ξενοδοχείου για το πρωϊνό μας, δίπλα από κήπους, με δέντρα και λουλούδια. Πάνω στα δέντρα, στα λουλούδια, στις καρέκλες, στο χώμα και παντού τριγύρω, τουλάχιστον για μισή ώρα και παραπάνω, γινόταν ο μεγάλος χαμός. Συναυλία από κελαϊδίσματα.
Ήταν ένας ακόμη λόγος που γίναμε όλοι πολύ πρωινοί τύποι, κάθε πρωί δεν αργούσε κανένας μας, μην τυχόν και το χάσει.
Η Αιθιοπία φημίζεται για την ποικιλία πουλιών, κάτι που το διαπίστωσα και εγώ φωτογραφίζοντας όσα μπόρεσα από τα αμέτρητα που βρέθηκαν στον δρόμο μου.
Ολες οι φωτογραφίες είναι από την αυλή του Green Land Hotel.
Το κρύο
Λόγω και του υψομέτρου, στα 2.500m (η κορυφή του Ολύμπου είναι στα 2.900m) είναι αντιληπτό ότι στην Dessie την νύχτα πέφτει πολύ η θερμοκρασία και κάνει πολύ κρύο. Την ημέρα, αν σε βλέπει ο ήλιος κινείσαι με κοντομάνικο, αν μπεις στην σκιά θέλεις φουτεράκι και μόλις βραδιάσει θέλεις κανονικότατα γερό μπουφάν.
Μετά το πρώτο ταξίδι, μαζί μου είχα ένα καλό χοντρό sleeping bag, και ξεμπέρδευα την νύχτα με το κρύο. Αλλά και το νερό ήταν κρύο, ζεστό ήταν θέμα λαχείου αν θα είχε ή όχι, οπότε μπάνιο κάθε μέρα, σχεδόν πάντα με νερό "κόκαλο".
Κατσαρίδες
Ένα από αυτά που έπρεπε να τσεκάρεις καλά πριν αρχίσεις να βολεύεσαι στο δωμάτιο, ήταν οι κατσαρίδες. Το έμαθα αυτό στο 2ο ή στο 3ο ταξίδι που μου έτυχε. Υπήρχαν λοιπόν δωμάτια και δωμάτια. Υπήρχαν ορισμένα που ήταν λίγο πιο "χωστά", έβλεπες ότι ήταν πιο ταλαιπωρημένα, με πιο πολλά σημάδια υγρασίας. Μακριά από εκεί !
Μια φορά είχα πέσει σε ένα τέτοιο, όπου φρίκαρα από τα κατσαριδάκια που είδα ξαφνικά να ξαμολιούνται από την κάσα της πόρτας του μπάνιου. Ευτυχώς μου άλλαξαν αμέσως δωμάτιο. Αλλά δεν μπόρεσα να το ξεπεράσω εύκολα, από τότε σε όποιο δωμάτιο και αν είχα, το μάτι μου όσο ήμουν στο δωμάτιο ξύπνιος όλο και τσέκαρε τριγύρω για "ζωύφια"...
Ψύλλοι ή Κοριοί
Το χειρότερο απ’όλα, το οποίο υπήρχε σε όλα τα δωμάτια (αλλά και σε όλα τα παλιά ξενοδοχεία στην επαρχία), ήταν οι ψύλλοι - κοριοί. Δεν παλεύονται. Και δεν το βιώνουν όλοι το ίδιο. Εμένα μάλλον με γουστάρουν πολύ, όπως και τα κουνούπια εδώ στην Ελλάδα. Σε άλλους δεν την έπεφταν τόσο πολύ.
Τόσα χρόνια ταξιδεύω στην Αιθιοπία, δεν μπόρεσα να το λύσω, ούτε με σπρέυ που είχα πάρει και ψέκαζα στρώματα, ξύλα κλπ, ούτε με το να κοιμάμαι μέσα σε sleeping bag για να μην έχω επαφή με στρώματα και σεντόνια… Ούτε στρώνοντας και δικά μου σεντόνια κάτω από sleeping bag και ψεκάζοντας και παντού και αλείφοντας όλο το σώμα μου με σιτρονέλες κλπ. Και τις πέντε φορές έχω γυρίσει Αθήνα καταφαγωμένος…
Μια φορά είχα φέρει μαζί μου στην Αθήνα, πάνω στην αριστερή μου γάμπα μου και ένα Αιθιοπικό τσιμπούρι ! Πρέπει να με πέτυχε τελευταία στιγμή και δεν το αντιλήφθηκα πιο νωρίς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου